Eldoret, waterval en meer..

Dinsdag 22 sept:

Vandaag voor het eerst wakker geworden zonder onze begeleiding (Victorien en Paul). Zij slapen in een luxe Sport Resort iets buiten Eldoret. Wij slapen in Aya inn midden in de stad. Die ochtend hadden we afgesproken bij Moi Teaching and referral hostipal, wat op 10 min lopen van het hotel ligt. We dreigden nog bijna te laat te komen door het enorm langzaam inpakken van broodjes. Alles gaat op een relaxed tempo. Dat is wennen voor ons Wazungu’s (= Kiswahili voor blanken). In het ziekenhuis werden we vriendelijk ontvangen door dokter Paul Kiptoom, een kinderarts. Het begon weer met het gebruikelijke voorstelrondje. Nauwelijks een uur later zal er nog een volgen bij de Dean en hoofd psychiatrie van het ziekenhuis. De hiërarchie in het ziekenhuis was goed te merken: wij werden naar buiten gestuurd, terwijl mr. Mertens verder praatte met belangrijke figuren binnen het hospitaal. Wij vermaakten ons prima buiten in de schaduw voor het ziekenhuis. Na 1,5 uur kwam Mr. Mertens weer naar buiten en begon onze zoektocht naar een sim-kaart. De winkel vinden was niet moeilijk, maar het wachten duurde op zijn Keniaans weer eindeloos. We werden van de ene naar de andere balie gestuurd, maar uiteindelijk is iedereen erin geslaagd voor minder dan 1 euro een sim-kaart te bemachtigen en er geld op te laden.

Voor de middag was er geen programma meer. We konden met de buschauffeur, Charles naar een waterval. Alleen Micha besloot in het hotel te blijven. Charles wist niet precies waar het was. Hij had alleen een omschrijving van mr. Mertens gekregen. In het dorpje waar het in de buurt moest zijn vroeg hij om hulp. We kregen niet alleen uitleg, maar zelfs een man op een brommer die voor ons  uitging. Het bleek een veel langere weg dan we dachten en dat over een onverharde stoffige weg met enorme gaten. Als het regent, zijn dit soort wegen niet begaanbaar. De waterval bleek alle tijd en moeite meer dan waard.

S’ avonds aten we bij Aya Inn. Onze zoektocht naar een tafel was helaas niet succesvol. We werden naar de bar gestuurd, waar een enorme alcohol/rooklucht damp hing. Bij het zien van onze ongelukkige gezichten, schoot een vrouw te hulp. We werden naar een kamertje geleidt, waarvan het ons niet zou verbazen dat zelfs vaste gasten niet van het bestaan afweten. We genoten in deze privé-kamer van het heerlijke Keniaanse eten en vulde de avond met veel gelach tijdens het spel 30-seconds.

Woensdag 23 september
Deze dag werd bijna volledig in beslag genomen door het reizen van Eldoret naar Kapenguria. De grootste stad van de county (= provincie) West Pokot. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt. Allereerst in de stad Kitale. Hier hebben we allemaal Keniaanse thee gedronken. Dit is zwarte thee met melk en is hier ingeburgerd in de cultuur door de tijd van de Engelse missionarissen. Hier zagen we en spraken we met lijm snuivende straatkinderen. Het maakt erg veel indruk om deze kansarme kinderen te zien. De volgende stop was bij een school in de buurt van Kitale. Dit is in een paar jaar tijd een van de beste scholen van Kenia geworden. Hier kregen we een indrukwekkende ‘speech’ van de schooldirecteur. Alleen de examenkandidaten waren aanwezig vanwege de stakingen van de leraren om hogere lonen. De schooldirecteur gaf ons een goed beeld van de reden van de staking. Wat we een van de meest schokkende dingen vonden, was dat het hoogste ambtenaarsloon in Nederland maar maximaal 7 keer hoger mag zijn dan het laagste ambtenaarsloon. Dit kan in Kenia wel oplopen tot 200 keer zo hoog. Daarnaast is het ook erg schokkend om te beseffen dat de Keniaanse ministers 3 keer meer verdienen dan de Nederlandse ministers, terwijl Nederland 50 keer rijker is dan Kenia. Hierdoor trokken we de conclusie dat Kenia alleen vooruit kan komen, als de overheid actief de kloof tussen arm en rijk minder groot te maken. Deze gemengde highschool gaan we later deze week bezoeken om de leerlingen te spreken. Daarna reden we door naar Barnley’s guesthouse. Een Engelse familie die hier al woont sinds de koloniale tijd is eigenaar van dit gastenverblijf. Hier konden we de tuin inclusief bijzondere apen bewonderen en kregen we een kopje thee. Daarna reden we door naar ons hotel in Kapenguria, waar we een avondmaal nuttigden en vervolgens gingen slapen.