Best of West-Pokot - "let's question the answer"

Afgelopen week waren we in West-Pokot. Een heerlijke week, met bezoekjes aan ziekenhuizen, gesprekken met meisjes & vrouwen, genieten in de bergen, maar ook veel gezelligheid, lachen en onvergetelijke uitspraken!

Maandag zijn we naar een Missie ziekenhuis in Ortum gereden, waar we een rondleiding kregen van de principal (non). Aangezien het een Misse ziekenhuis is, is de zorg privaat, waardoor de bevolking het bijna niet kan betalen en vrijwel alle bedden leeg waren. Met zes verpleegkunde-studenten vertrokken we reden we nog 2,5 uu de bergen in om daar mee te kijken bij een mobile clinic. Dit gebied is zo ver van het ziekenhuis voor de zwangere vrouwen en pasgeboren kinderen, waardoor de mobile clinic een goede oplossing is voor het vaccineren, wegen en controles uitvoeren van deze patienten. Hier  hebben we onze eerste vaccinaties gezet en Vera heeft een HIV test afgenomen bij een zwangere vrouw. De vrouwen kwamen van ver, soms wel 5 uur lopen. Vervolgens zijn we aan het einde van de dag nog verder de berg op gereden naar een dispencary in Sina, waar het tot onze verbazing enorm druk was.

Dinsdag en woensdag hebben we in het ziekenhuis van Kapenguria meegekeken. We hebben verschillende bevallingen gezien, een echoscopie van een tweeling, een psychiatrische patient, een patient met slangenbeet en veel ondervoeding, malaria, tyfus en beenbreuken. En Vera en Fleur zagen een dode vrouw voor nieuwe patient aan, toen zij de afdeling binnengereden werd. De arts verklaarde dat ze haar nog ter observatie hielden voor twee uur om zeker te weten dat de patiente niet weer tot leven kwam.

Donderdagochtend werden we opgehaald met een schoolbusje, die ons via een hobbelige vier uur lange tocht, naar de St. Catherins Girls Secondary School bracht in Shipnyal. Onderweg zijn we gestopt bij een dispencary. In eerste instantie dachten we dat er niemand was, behalve één verdwaalde patient in een bed, tot er een dronken verpleger aan kwam lopen. Hij was erg nerveus en vertelde dat hij deze dispencary alleen runde. Overal lagen gebruikte naalden en overal lagen papieren en registratieboeken verspreid. We verbaasden ons enorm over deze situatie, zeker omdat we een aantal heel goed georganiseerde en functionerende dispencaries hebben gezien.
Op de school werden we heel warm ontvangen met zang en dans. Al snel stonden we mee te springen en te klappen tussen de leerlingen. Na een kopje thee en zelfgebakken mandazi’s bij de principal, kregen we een uitgebreide rondleiding over het terrein. Vervolgens gaf dr. Mertens een lezing over vrouwenbesnijdenis en hebben we dit onderwerp in kleine groepjes met de leerlingen besproken. Het zal niet worden toegegeven, maar uit de gesprekken maakten we op dat vrouwenbesnijdenis hier toch nog een ‘normale zaak’ is. Het was een gevoelig onderwerp om over te praten, maar we merkten ook dat de meisjes hier veel vragen over hadden.  

Op vrijdag vertrok een vroege shift om 7 uur naar het Missie ziekenhuis voor een lezing over vrouwenbesnijdenis aan de verpleegkunde studenten, wederom door dr. Mertens. De studenten waren betrokken en enthousiast, en willen de informatie overbrengen aan hun toekomstige patienten. Daarna reden we met de hele groep naar een ziekenhuisje en tuberculose-dorp in Sigor. Hier zagen we een hele zieke man die bloed ophoestte, en waarschijnlijk een resistente vorm van tuberculose heeft. Daarna reden we door naar de Mount Mtelo, waar we de rest van het weekend verbleven. De rit de berg op was enorm stijl, maar ontzettend mooi met veel uitzichten. We sliepen in Mboro in tradionele Afrikaanse hutjes met daken van stro. Het was een prachtig terrein met een zitje met uitzicht op de Mount Mtelo. De elektriciteit die er was, deed het niet. De campground werd gerund door een echtpaar (John en Angela) met 5 kinderen. Eigenaardig om hierbij te vermelden is dat John vertelde dat de betaling van het schoolgeld uitgesteld werd tot dat wij geweest waren, daarna konden zij dit pas betalen.
Ze waren 3 uur bezig om voor ons een lekkere maaltijd te bereiden. Alles wat ze gebruikten kwam van eigen terrein. Na het eten hebben we met z’n alle nog een spelletje (30seconds) gedaan, inclusief Paul en Victorien, waarbij we veel gelachen hebben.

Zaterdag is de groep gesplitst.
Noor, Lisa en Vera gingen met guide Alex de Mount Mtelo beklimmen. Alex op teenslippers en zonder eten en drinken. Ze klommen in 5uur naar de top, een zware tocht, maar meer dan waard! Prachtige uitzichten gezien en door maisvelden, rainforest en bamboo bossen gelopen. Na een uur gepauzeerd te hebben op de top en genoten hebben van de 360 graden view, daalden zij in 3uur weer af naar de campground.
De rest van de groep had zin in een rustdag. Zij hebben een Joodse kerkdienst bezocht met veel dans en zang, heel bijzonder. Verder hebben ze lekker op de campground in de zon gehangen, boekjes gelezen, gekletst etc.
’s Avonds laat hebben we nog met z’n alle de prachtige sterrenhemel bewonderd, want deze was wel heel speciaal!

Zondag was een echte rustdag. Uitslapen was toegestaan, maar werd door de natuurgeluiden wat belemmerd: koeien, kippen, krekels, vogels, geiten, hanen, afrikaanse trommels, ezels enzovoort..
Heerlijk eigenlijk!
Iedereen nam tijd voor zichzelf en las een boekje of maakte puzzels. ’s Middags kwamen er zo’n 10 vrouwen uit het dorp naar de campground om met ons te praten over kinderen krijgen, besnijdenis, zwangerschapen, relaties, manpower, trouwen etc. Ze waren erg open en vriendelijk. De vrouwen vertelden voor ons schokkende dingen, zo werden de vrouwen geslagen door de mannen als zij geen zin in sex hadden netzoals dat de kinderen geslagen worden als ze stout zijn. Daarnaast vertelde een vrouw dat zij geen kinderen meer wilde, haar man wel, dus zij door moest gaan met kinderen krijgen tot de menopauze. Vrouwen hadden nog weinig te zeggen in de relatie.

Maandag was een reisdag. Al vroeg vertrokken we vanuit Mboro naar Kapenguria, waar we overstapten van de jeeps die we dit weekend mee hadden naar onze vertrouwde bus (met Charles). Vervolgens reden we door naar Eldoret waar we voor 1 nacht verblijven in het inmiddels bekende Aya Inn. Veel gereden vandaag, maar doordat het zo goed gaat in de groep vonden wij dit niet erg. We hebben het gezellig met elkaar en er is genoeg te zien om ons heen, dit maakt een reisdag bijna leuk!